Περιληπτικά oι αρχικές ιδέες



Η εργασία ξεκινά απο το ερευνητικό με τίτλο: Γιαπί: Το δοχείο του ατελείωτου (http://giapi.zapto.org/)


Το γιαπί είναι από τη φύση του µια ημιτελής κατασκευή που όταν εγκαταλείπεται προκαλεί µια αµήχανη χωρική κατάσταση τόσο ανοιχτή στον τρόπο χρήσης της, όσο και στον τρόπο κατανόησής της.




Εγινε λοιπόν μια ανάλυση των χωρικών στοιχείων που προκύπτουν σε ενα εγκαταλελλειμένο γιαπί, τα οποία δημιούργησαν μια προσωπική ανάγκη επαναχρησιμοποιησής τους σε ενα νέο είδος πολυκατοικίας.




Επειδ;h κυρίαρχο στοίχειο του γιαπιου μελέτης ήταν το νερό που λίμναζε στο υπόγειο, η πρώτη κίνηση είναι να πέσει ένα γιαπί μέσα σε ένα γειτονικό χείμαρρο (Κραυσίδωνα, στο Βόλο) και τα πατώματα του να γίνουν φράγματα - καινούριοι τοίχοι που κάτι θα στηθούν κατοικίες ανάμεσα τους.

 






Το κεντρικό σημείο του γιαπιού που ήταν οι σκάλες και η τρύπα του ανελκυστήρα, να γίνει και πάλι ο δημόσιος χώρος της κατασκευής αλλα τώρα ως μια παράλληλη γέφυρα πάνω απο το χείμαρρο. Και οι τοίχοι να περικλείουν ημιτελείς κατοικίες σε διαφορετικό βαθμό, (να υπάρχουν και κατοικίες που θα κατοικόυνται για να λειτουργούν ως πρότυπο και αφορμή για τους άλλους που θα διστάσουν αρχικα να κατοικήσουν μέσα σε ένα χείμαρρο. Να γίνει δηλαδή μια κλίμακα της ημιτέλειας μέσα στον χείμαρρο όχι για κανέναν αλλο λόγο αλλα γιατι πρώτον η ελληνική πόλη ούτως ή αλλως ειναι διαμορφωμένη ολόκληρη έτσι, αλλα και δεύτερον αν η ημιτέλεια είναι σχεδιασμένη (όπως οι πίνακες του Nikritin) τότε θα υπάρξει σε ένα νέο είδος ιδιοκτησίας που η κατοικία σου πριν την ολοκληρώσεις ήταν προσβάσιμος δημόσιος χώρος και κάτι έκανε και σε σχέση με τον χείμαρρο.
Το οποίο στοιχείο θα μπορούσε να διατυρηθεί αν ο σχεδιασμος χτυπούσε την ιδιοτηκοτητα και στην διάρκεια της κατοίκησης.




Πέρα όμως απο τον σκελετό της νέας πολυκατοικίας μέσα στο χειμαρρο έπρεπε να βρεθουν και οι τύποι της κατοικίας που οι τοίχοι θα περικλείσουν (οι σκελετοί μέσα στον σκελετό) Για αυτον τον λόγο χρησιμοποιήθηκε ένα σχέδιο που βρέθηκε για το πώς θα ήταν ο τυπικος όροφος του γιαπιου που μελετούσα.
Σε αυτο το σχέδιο υπήρχαν 3 ιδιοκτησίες (διαμερίσματα), τα οποία όπως και τα περισσοτερα στην Ελλαδα χωρίζονταν σε Καθιστικό, Υπνοδωμάτια, Βοηθητικοι χώροι (Κουζίνα, Τουαλέτα).
Η πρώτη σκέψη ήταν να καταργηθούν οι σκάλες και το ανσανσερ καθως και ο μικρός διαδρομος που σε εισάγει στα διαμερίσματα και κάποιος για να μπει στο διαμέρισμα του  θα πρέπει να περάσει απο το διαμέρισμα του άλλου.




Η δευτερη σκέψη ηταν τα 3 διαμερίσματα να αποκτησουν 3 ορόφους, όπου στον κατω όροφο θα ήταν τα καθιστικά στον μεσσαιο οι βοηθητικοί και στον τρίτο τα υπνοδωμάτια.




Με αυτον τον τρόπο όσος κλειστος χώρος θα υπήρχε άλλος τόσος ανοιχτός και ημιηπαίθριος (και εδώ δημόσιος) χώρος θα υπήρχε, επίσης όταν κάποιος θα πήγαινε για παράδειγμα στο υπνοδωμάτιο του θα σηναντούσε ή τουλάχιστον θα έβλεπε και τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες που θα πήγαιναν στο δικό τους στον ίδιο όροφο. Αυτη η κατάσταση θα θύμιζε κοινόβιο σε μια κατοίκηση όμως που δεν είναι γιατι ο καθένας πάλι χρησιμοποιει την ιδιοκτησία του, απλα έχει οπτική επαφη με τον άλλον και αναγκάζεται να περάσει δίπλα του για να πάει στον χώρο του.




Σε σχέση με την ίδια την ιδιοκτησία θα ανατύσονταν πάλι περίεργου τύπου σχέσης ιδιοτηκότητας με το καθιστικό να φαινεται απο παντου οι βοηθητικοι να φαίνονται απο τα υπνοδωμάτια και τα υπνοδωμάτια απο κανέναν γιατι η αντιστροφη σχέση λόγω ύψους δεν γίνεται. Λειτουργει σαν ένα πηγάδι ενω μπορείς να δεις μέσα στο πηγάδι αν είσαι εξω, αν είσαι μέσα στο πηγάδι δέν μπορεις να δεις έξω. Στον πάτω του πηγαδιού βρίσκεται το καθιστικό εκει που φιλάει η οικογένει τα καλά της έπιπλα.




Γίνονται προσπάθειες να βρεθουν σύμφωνα με τα παραπάνω η μορφή αυτών των τυπολογιών και ποια έιναι η σχέση τους με τους τοίχους οι οποίοι γινονται τωρα σε στατική επιλογή.












Πώς και ποια θα είναι η σχέση τους με την γέφυρα με το ποτάμι με τους τοίχους, ίσως τελικά και η ίδιες οι κατοικίες να γινουν δευτεροι σκελετοι η οποίοι θα φέρουν ελαφρότερες κατασκευές.




Και με ποιον τρόπο αυτοι οι τύποι θα επαναληφθούν πάνω στον μεγάλο σκελετό μέσα στο ποτάμι.




Για το παραπάνω ερώτημα χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της σφραγίδας η οποια θα σφραγιζε της 3 ιδιοκτησίες μέσα στον χείμαρρο πάνω στους τοίχους (στα πατώματα του πεσμένου γιαπιού δηλαδή)




Με αυτον τον τρόπο δημιουργείται ένα κενό ανάμεσα (ένα πλάτωμα μέσα στο χείμαρρο)
στο οποίο  θα βρίσκονται οι λιγότερο ολοκληρωμένες κατοικίες και στα άκρα οι πιο τελειωμένες όπως δηλαδή όπως φτίαχνει κάποιος ένα παζλ, ξεκινώντας απο τα άκρα.




Δεν θα υπήρχε για αυτον τον λόγο καταλληλότερο σημείο πάνω στον χειμαρρο του Κραυσίδωνα απο το σημείο που τελειώνει η πόλη του Βόλου με τις παράγκες των τσιγγάνων και των μέταναστων που ανοίγονται στο ποτάμι και που αρχίζει ο Ανω Βόλος με τις νεοπηλιορίτικου στυλ βίλες που κλείνονται μέσα απο τους ψηλούς φράχτες τους.








Το έργο με αυτήν την μορφή καλεί τους νέους ιδιοκτήτες που θα ζήσουν ή θα χτίσουν χρησιμοποιόντας τον δημόσιο χώρο και τον χείμαρρο να συνομιλήσουν ή να συγκρουστούν με τις δύο καταστάσεις της πόλης (τους πλέον γείτονες). Τώρα αν αυτο θα γίνει σε συμβολικό βαθμό αυτό δεν το γνωρίζω.




Για τον τρόπο που ο κάθε ιδιοκτητης θα αγοράζει το σπίτι του και θα το ολοκληρώνει, δεν θα μπορουσα να προτείνω καποιο φοβερά εναλακτικό νόμο, απο την στιγμη που σχεδιασμος γίνεται για το σήμερα, ετσι θα χρησιμοποιηθούν ιδιοκτησιακοί νόμοι παρόμοιους με εκείνους της εργατικής κατοικίας όλη η κατασκευη δηλαδη θα ανηκει σε καποια κράτικη οργάνωση αρχικά  η οποία θα έχει χρηματοδοτήσει το έργο ή θα το έχει αγοράσει και θα  πουλήσει μετά τα σπίτια σε τιμές συμφωνα με τον βαθμό ολοκλήρωσης τους στους ιδιοκτήτες μαζί με τα σχέδια για την ολοκλήρωση τους. Τώρα ο βαθμός συνέπειας των ιδιοκτητων που καλούνται σε σχέση με τα σχέδια να τα ολοκληρώσουν, ο αρχιτέκτονας θα ήθελε να είναι μεγάλη, αλλα επειδη το έργο σχεδιάζεται στην Ελλάδα σήμερα και μάλιστα με αφορμή την οικοδομική δραστηριότητα της χώρας αυτης  η ολοκλήρωση μπορει να γίνει  πάνω σε αλλες επιλογές, οι οποίες μπορεί να είναι και καλύτερες αλλα  θα πρέπει τουλάχιστον να στηρίζονται πάνω στον υπάρχοντα σκελετό και δεύτερον θα πρέπει να σέβονται την πρόσβαση του άλλου ιδιοκτήτη στο σπίτι του, αλλιως θα υπάρξουν εσωτερικές σοβαρές συγκρούσεις μεταξύ των κατοίκων αυτης της πολυκατοικίας.




No comments: